به جون هر چی دیونه ست دلم دیونه خونه ست
واست هر ذره از جونم یه شعر عاشقونه ست

دلم دیونه خونه ست وای عجب شوری تو خونه ست
تو که عاشق نمی خوای وای چه بیخود عاشقم من

برای اسم عاشق وای چه بیخود لایقم من

اگه عاقل شناس بودی چرا ما رو شناختی

منم مخلوق چشمات وای نگات دیوانه ساختی

به جون هر چی دیونه ست دلم دیونه خونه ست

واست هر ذره از جونم یه شعر عاشقونه است

چه جور بوده نگاهم که چشمات عاشقم خوند

مگه گلخونه بودم که عطرت پیش من بود

بدور از چشم غفلت بیا دیونه بازی

تو راز من نیازم عجب راز و نیازی

به جون هر چی دیونه ست دلم دیونه خونه ست

واست هر ذره از جونم یه شعر عاشقونه ست